Met ingang van 1 januari 2015 is de werkkostenregeling verplicht voor alle werkgevers en vervalt de keuzemogelijkheid voor de oude regeling. De werkkostenregeling in de loonbelasting omvat de systematiek van vergoedingen en verstrekkingen aan personeel.

Uitgangspunt is dat alle vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers loon vormen, ook al zijn de kosten voor 100% zakelijk. Binnen de vrije ruimte kunnen vergoedingen en verstrekkingen belastingvrij gegeven worden. De vrije ruimte bedraagt 1,2% (2014: 1,5%) van de totale fiscale loonsom van de onderneming. Er hoeft niet per werknemer bijgehouden te worden wat er vergoed of verstrekt wordt. Overschrijdt het totale bedrag aan vergoedingen en verstrekkingen de vrije ruimte, dan is het meerdere belast tegen een eindheffing van 80% voor rekening van de werkgever.

Voor bepaalde categorieën van vergoedingen en verstrekkingen gelden gerichte vrijstellingen, waardoor deze niet ten laste van de vrije ruimte komen. Is de vergoeding hoger dan de norm van de gerichte vrijstelling, dan is het bovenmatige deel belastbaar loon van de werknemer. Voor zover er nog vrije ruimte beschikbaar is kan het bovenmatige deel daaraan worden toegerekend. Naast gerichte vrijstellingen geldt voor bepaalde categorieën een nihilwaardering.